MAAR DE LENTE WIST HET NIET…
Het was begin 2020... De mensen hadden een lange donkere winter achter de rug, Februari was een hele onrustige maand geweest met veel stormen en veel regen De natuur was onrustig, alsof ze de mensen iets wilde vertellen, alsof ze de mensen ergens voor wilde waarschuwen…En toen werd het Maart...
Het was Maart 2020...
Ineens kwamen de mensen bijna niet meer buiten en dat over de hele wereld, landen gingen op slot, de mensen konden niet geloven dat dit gebeurde, het was zo surrealistisch!
De straten waren leeg, de meeste winkels waren gesloten, de meeste auto's stonden langs de kant van de weg...Iedereen wist wat er aan de hand was
Maar de lente wist het niet
En de bloemen bleven uitkomen
En de zon scheen…
De eerste mooie lentedag sinds lange tijd brak aan
En de zwaluwen kwamen weer terug
En de lucht werd oranje en blauw
Het werd later donker en 's ochtends vroeger licht
Het was Maart 2020...
De jongeren studeerden online, vanuit huis
Kinderen speelden onvermijdelijk vooral in huis
Pubers verveelden zich, ouders wisten niet wat te doen
Mensen kwamen alleen even buiten om boodschappen te doen of om de hond uit te laten
Bijna alles was gesloten …Zelfs de kantoren, hotels, restaurants en bars
Mensen moesten vanuit huis gaan werken
Ondernemers kwamen in de problemen
De meeste kinderen konden niet meer naar school
Er was ineens niet genoeg ruimte voor iedereen in ziekenhuizen, operaties en onderzoeken werden uitgesteld...Iedereen wist het
Maar de lente wist het niet en het ontsproot
Ze draaide onverstoorbaar haar jaarlijkse programma af
Ze schonk de mensen haar mooiste bloemen en haar heerlijkste geuren
Het was Maart 2020
Iedereen zat thuis in quarantaine om gezondheidsredenen of preventief
Sommige mensen mochten niet meer naar hun werk, maar anderen móesten
Elkaar omhelzen, kussen of een hand geven was ineens een bedreiging
Iedereen moest flinke afstand tot elkaar bewaren, dat was afschuwelijk
In de supermarkt waren allerlei schappen leeg
Allerlei leuke dingen gingen niet meer door, daar werd een streep door gezet en
niemand wist wanneer dat weer kon
Mensen werden beperkt in hun vrijheid terwijl er vrede was
Over de hele wereld werden veel mensen ziek en het was besmettelijk...
Er was isolatie, ziekte en paniek….Toen werd de angst pas echt!!
En de dagen zagen er allemaal hetzelfde uit...
En de weken duurden ineens veel langer...
En iedereen hoopte dat er niet nóg meer strenge maatregelen zouden volgen...
De mensen zaten vast in een film en hoopten dagelijks op dé held...
De wereld was vertraagd terwijl het geen vakantie was, niemand had dit verwacht...
Iedereen wist wat er gebeurde
Maar de lente wist het niet en de rozen bleven bloeien
De Magnolia stond in de knop
De vogeltjes begonnen aan hun nestjes
De lucht werd steeds gezonder
En toen…
Het plezier van koken en samen eten werd herontdekt
Iedereen gaf elkaar tips over leuke dingen die je met je kinderen kon doen
Er was weer tijd om te schrijven en te lezen
Mensen lieten hun fantasie de vrije loop en verveling ontsproot in creativiteit
Sommigen ontdekten dat ze niet écht leefden en vonden de weg naar zichzelf terug
Mensen hadden van de één op de andere dag veel meer tijd voor het gezin
Anderen verlieten hun vastgeroeste relatie om de liefde van hun leven te vinden
Anderen boden aan om voor kwetsbare mensen boodschappen te doen of te koken
Iedereen wist ineens wat een 'vitaal beroep' was, deze mensen werden helden, ze werden meer gewaardeerd dan ooit
Anderen gingen op afstand muziek met elkaar maken of zingen om op deze manier samen te zijn Mensen kregen oog voor eenzaamheid en verzonnen dingen om er iets aan te doen
Mensen herstelden van hun stressvolle leven
Mensen die elkaar niet kenden begonnen spontaan een praatje met elkaar
Sommigen maakten vliegers van papier met hun telefoonnummer erop zodat eenzame mensen ze konden bellen
De overheid ging bedrijven en zelfstandigen helpen zodat ze niet failliet zouden gaan of mensen zouden moeten ontslaan
Gepensioneerd zorgpersoneel bood zichzelf aan om te helpen in de Zorg
Uit alle hoeken kwamen vrijwilligers, iedereen wilde iets doen
Om 20:00 uur s ‘avonds gingen mensen uit allerlei landen klappen voor alle artsen, verpleegkundigen en zorgpersoneel die keihard aan het werk waren om in de zorg alles draaiende te houden
2020 werd het jaar waarin men het belang erkende van gezondheid en verbinding, van saamhorigheid, van sociale contacten en misschien ook van zijn roeping, dit deed iets met het collectieve bewustzijn, dit deed iets met álle mensen…
En de economie ging bijna kopje onder, maar stopte niet, het vond zichzelf opnieuw uit
Het was het jaar waarin de wereld leek te stoppen, het jaar waarin we met elkaar in de geschiedenisboeken zouden komen…Dat wisten we allemaal
Maar de lente wist het niet
En de rivieren werden schoner
En de bomen kregen blad
En de bloembollen kwamen uit
En het werd steeds warmer
En er waren ineens veel meer vogels
En toen kwam het verlossende woord…
De mensen keken tv en de premier vertelde iedereen dat de noodsituatie voorbij was
En dat het virus had verloren!
Dat iedereen SAMEN had gewonnen!!!
En toen ging iedereen de straat op...
Met tranen in de ogen...
Zonder maskers en handschoenen…
De buren werden geknuffeld, alsof het familie was
En de wereld was liefdevoller geworden
En de mensen waren humaner geworden
En ze hadden weer waarden en normen
De harten van mensen waren weer open, en dat had positieve gevolgen
Doordat alles lang stil had gestaan kon de aarde weer ademen, ook zij was genezen van wat de mensen háár veel eerder hadden aangedaan
En toen kwam de zomer....
Omdat de lente het niet wist
En hij was er nog steeds
Ondanks alles
Ondanks het virus
Ondanks de dood
Omdat de lente het niet wist, leerde iedereen de zin van het leven
"Geïnspireerd door Irene Vella – ‘Het was 11 maart 2020"
Geschreven naar de situatie in Nederland door
Susan Blanco - De Taalrecycler (je kunt me volgen op Facebook)
WAT JE IN JE HART BEWAART, RAAK JE NOOIT MEER KWIJT
Ik leef en doe mijn ding in de overtuiging dat iedereen in wiens leven ik een rol te spelen heb of andersom, mijn pad wel zal kruisen. Zo wandelde op een zonnige ochtend in maart mevrouw de Ridder ineens mijn leven binnen. Ik was bij de bakker croissantjes aan het afrekenen toen een lange, slanke dame van in de tachtig, in een fleurige, roze bloemenjurk de bakkerij binnenstapte. Ze vroeg aan mij en aan een andere meneer of wij haar man hadden gezien. Deze was volgens haar “de hort op.” De meneer schudde van nee en draaide zich om maar ik vroeg door en kreeg al
gauw in de gaten dat er iets met haar aan de hand was.
MIJN GROTE LIEFDE EN DE DAG DAT HIJ VERTREKT
“Meneer de agent, zij houdt mij gevangen!” Ik ben op vakantie bij mijn familie in Spanje en ben op het politiebureau aan het wachten om aangifte te doen van mijn gestolen IPad.
MIJN ROB IS MIJN ROB NIET MEER
Het is al de vijfde keer of zo dat ik haar in de supermarkt zie rondlopen. Een jonge vrouw van begin dertig met een paardenstaart en een grote tas van Desigual. We hebben elkaar vaker eventjes aangekeken en zijn daarna weer verder gegaan met ons ‘ding’.
IEDERE WOENSDAG ROND 11.45 UUR BELT ZE ME OP...
Een aantal maanden geleden hebben we kennis gemaakt en een middag lang samen doorgebracht in het verpleeghuis waar ze woont. Een eigenzinnige, tengere dame van 86 jaar met een zelfgebreide hoed en mooie warme, sprankelende ogen. VERDER LEZEN